"ကုန္းေဘာင္လည္ျပန္"
(အပိုင္း ၇)
……………………………………………။

တရုတ္ႏိုင္ငံ၌ မင္မင္းဆက္ကုန္ဆံုးျပီးေနာက္
AD 1644 မွ 1912 အထိ ခ်င္မင္းဆက္အုပ္စိုးျပီး
ခ်င္းလံုသည္ AD 1735 မွစ၍ တရုတ္ဘုရင္
အျဖစ္နန္းတက္လာသည္ျဖစ္သည္၌ ဆင္ျဖဴရွင္မင္း
လက္ထက္ စစ္ျဖစ္ရန္အစပ်ိဳးသည့္ကာလတြင္ နန္းသက္ ၃၅ ႏွစ္ခန့္ ရွိျပီျဖစ္ေပသည္။
ခ်င္မင္းဆက္သည္ တိဘက္၊ ဒိုင္ဗိယက္(ဗီယက္နမ္
ေျမာက္ပိုင္း)၊ နီေပါ အျပင္ အျခားေသာေဒသမ်ား
ႏွင့္ စစ္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲေနသည္ျဖစ္ျပီး တည္ျငိမ္ေအး
ခ်မ္းေနသည့္ အေျခအေန မဟုတ္ပါေခ်။
ခ်င္မင္းဆက္၏ မဟာစစ္ေရးအျဖစ္အပ်က္ႀကီး
၁၀ ခု တြင္ အပါအဝင္အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ႔ေသာ တရုတ္-ျမန္မာ စစ္ပြဲႀကီး၏ ကနဦးစစ္ပြဲသည္
AD 1765 december ၂၇ ရက္၌ က်ိဳင္းတံုကို
ဖ်က္ဆီးသိမ္းပိုက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းသည္မွ စတင္၍
ျဖစ္ပြားေလေတာ့သည္။
ခ်င္းလံု၏ တပ္မ်ားသည္ အင္အား ၅ေသာင္းခန့္ျဖင့္
က်ိဳင္းတံုကို ဝန္းရံသည္တြင္ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းအား
အထင္ေသး၍ ခ်င္းလံုကို အထင္ႀကီးသည့္
တရုတ္ႏွင့္ျမန္မာႏွစ္ႏိုင္ငံၾကားခံေဒသအတြင္းက
ေစာ္ဘြားမ်ားမွာ တရုတ္ဘက္က ပင္းၾကသည္
ျဖစ္သည္ေၾကာင့္ က်ိဳင္းတံုသို့ တရုတ္တပ္ႀကီး
အလြယ္တကူ ေရာက္ရွိလာခဲ႔ေလသည္။
အယုဒၶယကိုဝန္းရံထားဆဲကာလ၌ တရုတ္စစ္
ေရာက္လာျခင္းေၾကာင့္ တရုတ္တို့အား အေရး
ေတာင္း၍ တပ္ျပန္ဆုတ္ေစရန္ အတြက္ ဆင္ျဖဴ
ရွင္မင္းျမတ္၏ ေခါင္းထဲ၌ မရွိပါေခ်။
ျမန္မာ့ေျမအား က်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားလာသည့္
တရုတ္တို့အား အျပတ္ႏွိပ္ကြပ္ရန္သာ စီစဥ္
လိုက္ျခင္းျဖင့္ စစ္မ်က္ႏွာ ၂ ဘက္ ဖြင့္လွစ္လိုက္
ေလေတာ့သည္။ အယုဒၶယကို ဝန္းရံထားသည္က
တစ္ဘက္ တရုတ္တို့၏ က်ဴးေက်ာ္စစ္ကို ခုခံ
ရသည္က တစ္ဘက္ ပံုစံမတူေသာ စစ္ပြဲ ၂ခုကို
ဆင္ျဖဴရွင္သည္ အင္းဝနန္းေတာ္မွေန၍
အခ်ိန္ျပည့္ စံမံ ကြပ္ကဲေနသည္ ျဖစ္၏။
ယိုးဒယား၌လည္း ေနမ်ိဳးသီဟပေတ့ႏွင့္ မင္းေခါင္
ေနာ္ရထာတို့ အယုဒၶယကို ဝန္းရံပိတ္ဆို့ထား
ၾကရာ၌ အုတ္ဖုတ္ျပီး အယုဒၶယျမိဳ႕ကို ပတ္၍
ျမိဳ႕ရိုးအျမင့္ ၇ ေတာင္မွ ၁၅ ေတာင္/၁၈ ေတာင္
အထိရွိေသာ ပစၥင္ျပအိုးမ်ားႏွင့္တကြ အုတ္ျမိဳ႕
၂၇ ျမိဳ႕အခိုင္အခန့္ တည္လုပ္ဝန္းရံထား၏။
မိုးက်သည္၌ ယိုးဒယားတို့က ျမန္မာတို့ျပန္ေလမည္
ဟု အထင္ရွိေသာ္လည္း ျမန္မာတို့က မိုးမက်မီက
ပင္ အုတ္ရိုက္၍ ျမိဳ႕ပတ္တည္ခါ လယ္ယာ
လုပ္ငန္းမ်ားပင္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျပီး စိတ္ေအး
လက္ေအး ဆက္လက္ဝန္းရံေနသည္ေၾကာင့္
ျမန္မာတို့အား ယိုးဒယားတို့က ျမိဳ႕တြင္းမွ ထြက္၍
အႀကိမ္ႀကိမ္တိုက္ခိုက္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္
စစ္ရံႈးခ်က္နာ၍ ငတ္သည္မွာလည္း ဆန္ ၄လံုးခန့္
အား လူ ၂၀ ခန့္ ခြဲေဝစားေသာက္ေနရသည့္
အေျခအေနသို့ ဆိုက္ေရာက္ငတ္မြတ္လ်က္
ရွိရာ ယိုးဒယားဘုရင္ ဧကာဒသ္သည္ စစ္ေျပ
ျငိမ္းရန္ ကမ္းလွမ္းလာခဲ႔၏။ ျမန္မာတို့က ထံုးစံႏွင့္
အညီ ျမန္မာဘုရင္အား ဆက္သ သင့္သည္မ်ားကို
ဆက္သလ်ွင္ အေရးျပီးမည္ျဖစ္ျပီး မဆက္သဘဲ
တိုက္လိုက ၁၀ ဆ ၁ ဆ အေၾကာေပးတိုက္မည္ဟု
အေၾကာင္းျပန္လိုက္ေလ၏။
ျမန္မာတို့၏ အေၾကာင္းျပန္ခ်က္ကို ၾကားရသည့္
ယိုးဒယားဘုရင္ ဧကာဒသ္မွာ နကိုယ္ကပင္ အမွန္
တကယ္စစ္ေျပျငိမ္းလိုသည့္ စိတ္မရွိသည္ျဖစ္ရာ
ျမန္မာတို့အေနျဖင့္ ျမိဳ႕ကိုမရသမ်ွ မျပန္ျပီျဖစ္
ေၾကာင္း သိရွိျပီးေနာက္ အလံုးအရင္းျဖင့္ ျမိဳ႕က
ထြက္၍ အႀကိမ္ႀကိမ္တိုက္ေလသည္။
ယိုးဒယားတို့ဘက္က ေပၚတူဂီ၊ အာရပ္၊ ဘဂၤလီ၊
ပန္းေသး စသည္တို့က သေဘၤာအေျမာက္မ်ား
မ်ားစြာ အကူအညီေပး၍ အျပင္းအထန္တိုက္ခိုက္
ပါေသာ္လည္း ယိုးဒယားတို့သာလ်ွင္ ေသၾကသည္
ခ်ည္းျဖစ္ရာ ျမိဳ႕အတြင္းကပင္ အျပင္မထြက္
ဝံ႔ေအာင္ရွိေလ၏။ ျမန္မာတို့ကလည္း ဝိုင္းပတ္
၍ တည္ထားသည့္ အုတ္ျမိဳ႕မ်ားအတြင္းမွ အယုဒၶယ ျမိဳ႕ရိုးထက္ျမင့္ေသာ ပစ္စင္ႀကီးမ်ား
တည္ေဆာက္၍ အေျမာက္မ်ားျဖင့္ ေန့စဥ္ မီးခိုး
မစဲ ပစ္လႊတ္လ်က္ရွိသည္ေၾကာင့္ ယိုးဒယားသား
တို့ ေျမက်င္းတူး၍ ေနရသည့္အျဖစ္သို့ ေရာက္
ေလသည္။ ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ အယုဒၶယ
ျမိဳ႕တြင္းသို့ ခ်ဥ္းနင္း၍ ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ရန္
ႀကိဳးစားပါက အေသအေပ်ာက္အရင္းအႏွီးမ်ားမည့္
အျဖစ္ကို သိရွိသည့္အျပင္ မိုးမကုန္မီ ယိုဒယား
သားမ်ား အကုန္ငတ္၍ ေသကုန္ၾကမည္မွန္း
သိရွိထားသျဖင့္ ျမိဳ႕ရိုးတက္၍ လုပ္ၾကံမည္ဟု
ဦးစားေပး စီမံခ်က္ မထားရွိေပ။
ေန့စဥ္ အယုဒၶယျမိဳ႕တြင္း အေျမာက္ထိုင္ပစ္
ေနရံုကာမ်ွျဖင့္ မိုးမကုန္မီ ယိုးဒယားတို့ ငတ္ေသ
မည့္ အခ်ိန္အား စပါးစိုက္ရင္း ထိုင္ေစာင့္ေနၾက
ေလသည္။
ထိုကာလအတြင္း ျမန္မာဘုရင္ ဆင္ျဖဴရွင္သည္
တရုတ္တို့ က်ိဳင္းတံုကို အထပ္ထပ္ဝန္းရံ၍ထား
သည္အား အင္းဝေနျပည္ေတာ္မွ လႊတ္လိုက္သည့္
အင္အား ၂ ေသာင္းျဖင့္ ျမို့တြင္းျမိဳ႕ျပင္ ၂ ဘက္ညွပ္
တိုက္ေစ၏။ တရုတ္တို့အားကိုးေသာ ျမင္းတပ္ကို
ျမန္မာတို့က ေကာင္ေရ ၂၀၀ ပါဝင္သည့္ ဆင္တပ္
ျဖင့္ နင္းသည္ျဖစ္ရာ တရုတ္တို့ မခံမရပ္ႏိုင္၊ ျမင္းတပ္ပ်က္၍ ဆုတ္ခြါထြက္ေျပးရသည္၌ ဦးေဆာင္လာသူ တရုတ္ ဗိုလ္မွဴး စစ္သူႀကီး ရည္တာေလာရဲအပါအဝင္ တရုတ္ ၁ေသာင္းေက်ာ္
ေသေၾက ပ်က္စီးျပီး က်န္တရုတ္မ်ား တရုတ္ျပည္
အတြင္းသို့ ကစဥ့္ကလ်ား ထြက္ေျပးၾကရေလ
ေတာ့သည္။
ထိုသို့ တရုတ္တို့ ထြက္ေျပးသည့္အခါတြင္မွ
တရုတ္တို့ကို သစၥာခံ၍ ျမန္မာတပ္မ်ားအား ေမာင္း
ထုတ္ေပးပါရန္ ခ်ီပင့္ၾကေသာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား
ကိုသာ အစဥ္ဖက္တြယ္ထားသည့္ ေစာ္ဘြားမ်ားမွာ
ျမန္မာတို့အား အေျပးအလႊား လာေရာက္ေတာင္း
ပန္၍ ုျမန္မာဘုရင့္ ေရႊဘုန္းေတာ္ရိပ္အား ခိုလံႈ
ပါမည့္အေၾကာင္း ေလ်ွာက္ထား ၾကျပန္ေလသည္။
ဆင္ျဖဴရွင္မင္းသည္ တရုတ္တို့၏ က်ိဳင္းတံုျမိဳ႕သိမ္း
တိုက္ပြဲအား အျပတ္အသတ္ ႏွိပ္ကြပ္ႏိုင္လိုက္
ေသာ္လည္း ေရွ႕ေရးကို ေျမာ္ျမင္ေထာက္ခ်င့္၍
ဗလမင္းထင္အား ေကာင္းတံု၌ ခံတပ္တည္ေစ
လိုက္ေပသည္။ ဗလမင္းထင္မွာ ေနာင္ေတာ္ႀကီး
မင္းလက္ထက္ ဘေထြးေတာ္ ေတာင္ငူစား ပုန္ကန္
စဥ္အခါက ေတာင္ငူျမိဳ႕ရိုးေပၚမွေန၍ ဘုရင့္တပ္
မ်ားအား မထီေလးစား မေၾကာက္မရြ႕ံ တိုက္ခိုက္
ခဲ႔သူျဖစ္ျပီး၊ ေသနတ္မွန္၍ ျမိဳ႕ရိုးေပၚကျပဳတ္က်
ေသာ္လည္း မေသခဲ႔ဘဲ ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္းက
အသက္မသတ္ မရႈတ္မခ် အမႈထမ္းေစျမဲ ထမ္း
ရြက္ေစခဲ႔သူျဖစ္ေပသည္။
ထိုသို့ ရဲစြမ္းသတၱိရွိသျဖင့္ ေတာင္ငူစားပုန္ကန္
စဥ္က အတူပါဝင္ၾကခဲ႔ၾကေသာ ျမန္မာတပ္မွဴး၊ တလိုင္း/မြန္တပ္မွဴးမ်ားႏွင့္အတူ ေကာင္းတံု၌
ဆင္ျဖဴရွင္၏ အမိန့္အတိုင္း ခံတပ္တည္ေဆာက္၍
အစီးအနင္းေကာင္းစြာျဖင့္ လူသူ လက္နက္
ရိကၡာေဆးဝါး အျပည့္သြင္း၍ ေနေလေတာ႔သည္။
အယုဒၶယကို ဝန္းရံေနသူ ျမန္မာတပ္မ်ားမွာလည္း
က်ိဳင္းတံုသို့ တရုတ္စစ္ေရာက္၍ ျမန္မာတို့ ေအာင္ပြဲ
ခံလိုက္ၾကေၾကာင္း သတင္းစကားၾကားသိ ၾကရ
သလို ယိုးဒယားတို့လည္း ျမန္မာတို့ တပ္၂တပ္ျဖင့္
လာေရာက္ဝန္းရံသည္မွာ မိုးက်ေသာ္လည္း မျပန္
ဘဲရွိေနျပီး၊ မိုးစဲကာလ စစ္ပြဲရာသီ၌ ျမန္မာမင္း
ကိုယ္တိုင္ ၾကြခ်ီလာပါက ယခုထက္ ပိုမိုဆိုးရြား
ေပမည္ဟု မွတ္ယူ၍ စစ္ေျပျကိမ္းရန္ကမ္းလွမ္း၍
အေရးေတာင္းပါလ်က္ကပင္ ျမန္မာတပ္တို့အား
အလံုးအရင္းျဖင့္ ထြက္၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ တိုက္ျပန္
ေလသည္။
စိတ္ဓာတ္က်ဆင္း၍ ငတ္မြတ္ေနသည့္ ယိုးဒယား
သားတို့မွာ မဘ္သို႔မ်ွ အႏိုင္မတိုက္ႏိုင္ အေသ
အေၾကအပ်က္အစီးမ်ားစြာျဖင့္ ျမိဳ႕တြင္းသို့ ျပန္
လည္ ထြက္ေျပးဝက္ေရာက္ေနၾကရသည္ခ်ည္း
သာ ျဖစ္ေပသည္။ ထို တိုက္ပြဲမ်ား၌ ျမန္မာတပ္
အတြင္းက ယိုဒယားသား၊ လင္ဇင္းသား၊ ဇင္းမယ္
သားမ်ားလည္း ပြဲလမ္းရေစရန္ ရြပ္ရြပ္ခ်ြံခ်ြံ
တိုပ္ခိုက္ခဲ႔ၾက၏။
သို့ေသာ္ ျမန္မာတို့ကား အယုဒၶယအား ျမိဳ႕သိမ္း
တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲျခင္း မျပဳပါေခ်။ အယုဒၶယျမိဳ့ကို ပတ္
ရံ၍ တည္ထားသည့္ ျမန္မာတို့၏ အုတ္ျမိဳ႕ ၂၇ ျမိဳ႕
ကို မည္သည့္ ယိုးဒယားသားတို့ကမွ ထြင္းေဖာက္
ထြက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္သလို မိုးမကုန္မီ အလိုလို
ငတ္ေသၾကေတာ့မည့္ ထို ယိုးဒယားတို့အတြက္
အခ်ည္းအႏွီး အသက္ကုန္ခံ၍ တိုက္ေနစရာ
လိုသည္လည္း မဟုတ္ပါေခ်။
သို့ေသာ္ အင္းဝေနျပည္ေတာ္မွ ေရာက္ရွိလာသည့္
ဘုရင့္အမိန့္ေတာ္ စာခ်ြန္လႊာက အေျခအေနကို
ရုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
ထို ျမန္မာဘုရင္ ဆင္ျဖဴရွင္မင္း၏ အမိန့္ေၾကာင့္
ပင္လ်ွင္ အယုဒၶယသည္ မင္းဆက္လည္းျပတ္၊
ျမိဳ႕သက္လည္းကုန္ သြားရေတာ့သည္ျဖစ္၏။
ဆင္ျဖဴရွင္၏ အမိန့္သည္ကား-
"တရုတ္ဥဒည္ျပည္ကို ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္
ကိုယ္ေတာ္တိုင္ခ်ီ၍ သိမ္းပိုက္ေတာ့မည္ ျဖစ္သျဖင့္
ယိုးဒယားျမိဳ႕ကို ျမိဳ႕ျပက်ံုးေျမာင္း အလံုးစံု ဖ်က္ဆီး
၍ လူသူမ်ားကိုပါ သိမ္းႀကံဳးေခၚေဆာင္ျပီး အလ်င္
အျမန္ ျပန္လာရမည္" ဟု ျဖစ္ေပသည္။
ဆင္ျဖဴရွင္မင္းသည္ ပီကင္းသို့ ကိုယ္တိုင္ခ်ီတက္
သိမ္းပိုက္၍ ခ်င္မင္းဆက္အား ဖ်က္သိမ္းျပီး
တရုတ္ျပည္အလံုး ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ ေရာက္
ရွိေစျပီး အာရွတိုက္၌ ကုန္းေဘာင္အင္ပါယာ
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို အႀကီးအက်ယ္ဆံုး အခမ္း
အနားဆံုး ေတာက္ပခန့္ထည္ေစရန္ ရည္ရြယ္
ခဲ႔ေပေတာ့သည္။
ဖခမည္းေတာ္ အေလာင္းဘုရားသည္ လူေထာင္
ဂဏန္းမ်ွျဖင့္ အဆမတန္အင္အားၾကီးမားသည့္
တလိုင္း/မြန္တို့အား မင္းဆက္ျပတ္သည္အထိ
စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ႔သလို၊ ဖေအတူသား ဆင္ျဖဴရွင္
ျမန္မာဘုရင္မင္းျမတ္၏ ခ်င္မင္းဆက္ျဖတ္ရန္
အတြက္ ပီကင္းသို့ ကိုယ္တိုယ္ ခ်ီတက္သိမ္းပိုက္
မည့္ စီမံကိန္းမွာ စိတ္ကူးယဥ္ခ်က္ မဟုတ္ပါေခ်။
ဆင္ျဖဴရွင္သည္ အမွန္တကယ္ပင္လ်ွင္ ပီကင္းနန္း
ေတာ္ကို သိမ္းပိုက္၍ တရုတ္ျပည္အလံုး ျမန္မာ
ႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ ေရာက္ရွိရန္ ရည္စူးခဲ႔ေပသည္။
အယုဒၶယကို ဝန္းရံထားသည့္ မဟာေနာ္ရထာ
ကြန္လြန္သျဖင့္ တပ္ေပါင္းစု စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္
အျဖစ္ ရာထူးတို့ျမွင့္ခန့္အပ္ခံရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ေနမ်ိဳးသီဟပေတ့ ဦးေဆာင္သည့္ ယိုးဒယား၊
ဇင္းမယ္၊ လင္းဇင္း၊ ခမာ၊ မြန္၊ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊
ထားဝယ္ စသျဖင့္ ေပၚတူဂီ၊ အီတလီ၊ အာေမး
နီးယန္း စသူတို့ပါ အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ျမန္မာ
တပ္မေတာ္ႀကီးသည္ အင္းဝေနျပည္ေတာ္မွ
ေရာက္ရွိလာေသာ ေရာက္ရွိလာသည့္ ဆင္ျဖဴရွင္
ဘုရင္မင္းျမတ္၏ အမိန့္ေၾကာင့္ ယိုးဒယားသား
တို့ ငတ္၍ ေသပြဲဝင္ၾကမည္ကို ထိုင္၍ေစာင့္ၾကည့္
မည္ဟု အမွတ္ကို ဖ်က္သိမ္း၍ အယုဒၶယကို
ေျမလွန္ရန္ အလ်င္အျမန္ လုပ္ေဆာင္ၾကေလ
ေတာ့သည္။
…………………………………………………………။
ပံုစာ-
ျမန္မာဆင္တပ္။
image credit to original source.

…………………………………………………………

"ကုန်းဘောင်လည်ပြန်"
(အပိုင်း ၇)
……………………………………………။
တရုတ်နိုင်ငံ၌ မင်မင်းဆက်ကုန်ဆုံးပြီးနောက်
AD 1644 မှ 1912 အထိ ချင်မင်းဆက်အုပ်စိုးပြီး
ချင်းလုံသည် AD 1735 မှစ၍ တရုတ်ဘုရင်
အဖြစ်နန်းတက်လာသည်ဖြစ်သည်၌ ဆင်ဖြူရှင်မင်း
လက်ထက် စစ်ဖြစ်ရန်အစပျိုးသည့်ကာလတွင် နန်းသက် ၃၅ နှစ်ခန့် ရှိပြီဖြစ်ပေသည်။
ချင်မင်းဆက်သည် တိဘက်၊ ဒိုင်ဗိယက်(ဗီယက်နမ်
မြောက်ပိုင်း)၊ နီပေါ အပြင် အခြားသောဒေသများ
နှင့် စစ်ပွဲများ ဆင်နွှဲနေသည်ဖြစ်ပြီး တည်ငြိမ်အေး
ချမ်းနေသည့် အခြေအနေ မဟုတ်ပါချေ။
ချင်မင်းဆက်၏ မဟာစစ်ရေးအဖြစ်အပျက်ကြီး
၁၀ ခု တွင် အပါအဝင်အဖြစ် မှတ်တမ်းတင်ခဲ့သော တရုတ်-မြန်မာ စစ်ပွဲကြီး၏ ကနဦးစစ်ပွဲသည်
AD 1765 december ၂၇ ရက်၌ ကျိုင်းတုံကို
ဖျက်ဆီးသိမ်းပိုက်ရန် ကြိုးပမ်းသည်မှ စတင်၍
ဖြစ်ပွားလေတော့သည်။
ချင်းလုံ၏ တပ်များသည် အင်အား ၅သောင်းခန့်ဖြင့်
ကျိုင်းတုံကို ဝန်းရံသည်တွင် ဆင်ဖြူရှင်မင်းအား
အထင်သေး၍ ချင်းလုံကို အထင်ကြီးသည့်
တရုတ်နှင့်မြန်မာနှစ်နိုင်ငံကြားခံဒေသအတွင်းက
စော်ဘွားများမှာ တရုတ်ဘက်က ပင်းကြသည်
ဖြစ်သည်ကြောင့် ကျိုင်းတုံသို့ တရုတ်တပ်ကြီး
အလွယ်တကူ ရောက်ရှိလာခဲ့လေသည်။
အယုဒ္ဓယကိုဝန်းရံထားဆဲကာလ၌ တရုတ်စစ်
ရောက်လာခြင်းကြောင့် တရုတ်တို့အား အရေး
တောင်း၍ တပ်ပြန်ဆုတ်စေရန် အတွက် ဆင်ဖြူ
ရှင်မင်းမြတ်၏ ခေါင်းထဲ၌ မရှိပါချေ။
မြန်မာ့မြေအား ကျူးကျော်စော်ကားလာသည့်
တရုတ်တို့အား အပြတ်နှိပ်ကွပ်ရန်သာ စီစဉ်
လိုက်ခြင်းဖြင့် စစ်မျက်နှာ ၂ ဘက် ဖွင့်လှစ်လိုက်
လေတော့သည်။ အယုဒ္ဓယကို ဝန်းရံထားသည်က
တစ်ဘက် တရုတ်တို့၏ ကျူးကျော်စစ်ကို ခုခံ
ရသည်က တစ်ဘက် ပုံစံမတူသော စစ်ပွဲ ၂ခုကို
ဆင်ဖြူရှင်သည် အင်းဝနန်းတော်မှနေ၍
အချိန်ပြည့် စံမံ ကွပ်ကဲနေသည် ဖြစ်၏။
ယိုးဒယား၌လည်း နေမျိုးသီဟပတေ့နှင့် မင်းခေါင်
နော်ရထာတို့ အယုဒ္ဓယကို ဝန်းရံပိတ်ဆို့ထား
ကြရာ၌ အုတ်ဖုတ်ပြီး အယုဒ္ဓယမြို့ကို ပတ်၍
မြို့ရိုးအမြင့် ၇ တောင်မှ ၁၅ တောင်/၁၈ တောင်
အထိရှိသော ပစ္စင်ပြအိုးများနှင့်တကွ အုတ်မြို့
၂၇ မြို့အခိုင်အခန့် တည်လုပ်ဝန်းရံထား၏။
မိုးကျသည်၌ ယိုးဒယားတို့က မြန်မာတို့ပြန်လေမည်
ဟု အထင်ရှိသော်လည်း မြန်မာတို့က မိုးမကျမီက
ပင် အုတ်ရိုက်၍ မြို့ပတ်တည်ခါ လယ်ယာ
လုပ်ငန်းများပင် လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်ပြီး စိတ်အေး
လက်အေး ဆက်လက်ဝန်းရံနေသည်ကြောင့်
မြန်မာတို့အား ယိုးဒယားတို့က မြို့တွင်းမှ ထွက်၍
အကြိမ်ကြိမ်တိုက်ခိုက်သော်လည်း မအောင်မြင်
စစ်ရှုံးချက်နာ၍ ငတ်သည်မှာလည်း ဆန် ၄လုံးခန့်
အား လူ ၂၀ ခန့် ခွဲဝေစားသောက်နေရသည့်
အခြေအနေသို့ ဆိုက်ရောက်ငတ်မွတ်လျက်
ရှိရာ ယိုးဒယားဘုရင် ဧကာဒသ်သည် စစ်ပြေ
ငြိမ်းရန် ကမ်းလှမ်းလာခဲ့၏။ မြန်မာတို့က ထုံးစံနှင့်
အညီ မြန်မာဘုရင်အား ဆက်သ သင့်သည်များကို
ဆက်သလျှင် အရေးပြီးမည်ဖြစ်ပြီး မဆက်သဘဲ
တိုက်လိုက ၁၀ ဆ ၁ ဆ အကြောပေးတိုက်မည်ဟု
အကြောင်းပြန်လိုက်လေ၏။
မြန်မာတို့၏ အကြောင်းပြန်ချက်ကို ကြားရသည့်
ယိုးဒယားဘုရင် ဧကာဒသ်မှာ နကိုယ်ကပင် အမှန်
တကယ်စစ်ပြေငြိမ်းလိုသည့် စိတ်မရှိသည်ဖြစ်ရာ
မြန်မာတို့အနေဖြင့် မြို့ကိုမရသမျှ မပြန်ပြီဖြစ်
ကြောင်း သိရှိပြီးနောက် အလုံးအရင်းဖြင့် မြို့က
ထွက်၍ အကြိမ်ကြိမ်တိုက်လေသည်။
ယိုးဒယားတို့ဘက်က ပေါ်တူဂီ၊ အာရပ်၊ ဘင်္ဂလီ၊
ပန်းသေး စသည်တို့က သငေ်္ဘာအမြောက်များ
များစွာ အကူအညီပေး၍ အပြင်းအထန်တိုက်ခိုက်
ပါသော်လည်း ယိုးဒယားတို့သာလျှင် သေကြသည်
ချည်းဖြစ်ရာ မြို့အတွင်းကပင် အပြင်မထွက်
ဝံ့အောင်ရှိလေ၏။ မြန်မာတို့ကလည်း ဝိုင်းပတ်
၍ တည်ထားသည့် အုတ်မြို့များအတွင်းမှ အယုဒ္ဓယ မြို့ရိုးထက်မြင့်သော ပစ်စင်ကြီးများ
တည်ဆောက်၍ အမြောက်များဖြင့် နေ့စဉ် မီးခိုး
မစဲ ပစ်လွှတ်လျက်ရှိသည်ကြောင့် ယိုးဒယားသား
တို့ မြေကျင်းတူး၍ နေရသည့်အဖြစ်သို့ ရောက်
လေသည်။ မြန်မာဗိုလ်ချုပ်များသည် အယုဒ္ဓယ
မြို့တွင်းသို့ ချဉ်းနင်း၍ ဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်ရန်
ကြိုးစားပါက အသေအပျောက်အရင်းအနှီးများမည့်
အဖြစ်ကို သိရှိသည့်အပြင် မိုးမကုန်မီ ယိုဒယား
သားများ အကုန်ငတ်၍ သေကုန်ကြမည်မှန်း
သိရှိထားသဖြင့် မြို့ရိုးတက်၍ လုပ်ကြံမည်ဟု
ဦးစားပေး စီမံချက် မထားရှိပေ။
နေ့စဉ် အယုဒ္ဓယမြို့တွင်း အမြောက်ထိုင်ပစ်
နေရုံကာမျှဖြင့် မိုးမကုန်မီ ယိုးဒယားတို့ ငတ်သေ
မည့် အချိန်အား စပါးစိုက်ရင်း ထိုင်စောင့်နေကြ
လေသည်။
ထိုကာလအတွင်း မြန်မာဘုရင် ဆင်ဖြူရှင်သည်
တရုတ်တို့ ကျိုင်းတုံကို အထပ်ထပ်ဝန်းရံ၍ထား
သည်အား အင်းဝနေပြည်တော်မှ လွှတ်လိုက်သည့်
အင်အား ၂ သောင်းဖြင့် မြို့တွင်းမြို့ပြင် ၂ ဘက်ညှပ်
တိုက်စေ၏။ တရုတ်တို့အားကိုးသော မြင်းတပ်ကို
မြန်မာတို့က ကောင်ရေ ၂၀၀ ပါဝင်သည့် ဆင်တပ်
ဖြင့် နင်းသည်ဖြစ်ရာ တရုတ်တို့ မခံမရပ်နိုင်၊ မြင်းတပ်ပျက်၍ ဆုတ်ခွါထွက်ပြေးရသည်၌ ဦးဆောင်လာသူ တရုတ် ဗိုလ်မှူး စစ်သူကြီး ရည်တာလောရဲအပါအဝင် တရုတ် ၁သောင်းကျော်
သေကြေ ပျက်စီးပြီး ကျန်တရုတ်များ တရုတ်ပြည်
အတွင်းသို့ ကစဥ့်ကလျား ထွက်ပြေးကြရလေ
တော့သည်။
ထိုသို့ တရုတ်တို့ ထွက်ပြေးသည့်အခါတွင်မှ
တရုတ်တို့ကို သစ္စာခံ၍ မြန်မာတပ်များအား မောင်း
ထုတ်ပေးပါရန် ချီပင့်ကြသော ကိုယ်ကျိုးစီးပွား
ကိုသာ အစဉ်ဖက်တွယ်ထားသည့် စော်ဘွားများမှာ
မြန်မာတို့အား အပြေးအလွှား လာရောက်တောင်း
ပန်၍ ုမြန်မာဘုရင့် ရွှေဘုန်းတော်ရိပ်အား ခိုလှုံ
ပါမည့်အကြောင်း လျှောက်ထား ကြပြန်လေသည်။
ဆင်ဖြူရှင်မင်းသည် တရုတ်တို့၏ ကျိုင်းတုံမြို့သိမ်း
တိုက်ပွဲအား အပြတ်အသတ် နှိပ်ကွပ်နိုင်လိုက်
သော်လည်း ရှေ့ရေးကို မြော်မြင်ထောက်ချင့်၍
ဗလမင်းထင်အား ကောင်းတုံ၌ ခံတပ်တည်စေ
လိုက်ပေသည်။ ဗလမင်းထင်မှာ နောင်တော်ကြီး
မင်းလက်ထက် ဘထွေးတော် တောင်ငူစား ပုန်ကန်
စဉ်အခါက တောင်ငူမြို့ရိုးပေါ်မှနေ၍ ဘုရင့်တပ်
များအား မထီလေးစား မကြောက်မရွ့ံ တိုက်ခိုက်
ခဲ့သူဖြစ်ပြီး၊ သေနတ်မှန်၍ မြို့ရိုးပေါ်ကပြုတ်ကျ
သော်လည်း မသေခဲ့ဘဲ နောင်တော်ကြီးမင်းက
အသက်မသတ် မရှုတ်မချ အမှုထမ်းစေမြဲ ထမ်း
ရွက်စေခဲ့သူဖြစ်ပေသည်။
ထိုသို့ ရဲစွမ်းသတ္တိရှိသဖြင့် တောင်ငူစားပုန်ကန်
စဉ်က အတူပါဝင်ကြခဲ့ကြသော မြန်မာတပ်မှူး၊ တလိုင်း/မွန်တပ်မှူးများနှင့်အတူ ကောင်းတုံ၌
ဆင်ဖြူရှင်၏ အမိန့်အတိုင်း ခံတပ်တည်ဆောက်၍
အစီးအနင်းကောင်းစွာဖြင့် လူသူ လက်နက်
ရိက္ခာဆေးဝါး အပြည့်သွင်း၍ နေလေတော့သည်။
အယုဒ္ဓယကို ဝန်းရံနေသူ မြန်မာတပ်များမှာလည်း
ကျိုင်းတုံသို့ တရုတ်စစ်ရောက်၍ မြန်မာတို့ အောင်ပွဲ
ခံလိုက်ကြကြောင်း သတင်းစကားကြားသိ ကြရ
သလို ယိုးဒယားတို့လည်း မြန်မာတို့ တပ်၂တပ်ဖြင့်
လာရောက်ဝန်းရံသည်မှာ မိုးကျသော်လည်း မပြန်
ဘဲရှိနေပြီး၊ မိုးစဲကာလ စစ်ပွဲရာသီ၌ မြန်မာမင်း
ကိုယ်တိုင် ကြွချီလာပါက ယခုထက် ပိုမိုဆိုးရွား
ပေမည်ဟု မှတ်ယူ၍ စစ်ပြေကြိမ်းရန်ကမ်းလှမ်း၍
အရေးတောင်းပါလျက်ကပင် မြန်မာတပ်တို့အား
အလုံးအရင်းဖြင့် ထွက်၍ အကြိမ်ကြိမ် တိုက်ပြန်
လေသည်။
စိတ်ဓာတ်ကျဆင်း၍ ငတ်မွတ်နေသည့် ယိုးဒယား
သားတို့မှာ မဘ်သို့မျှ အနိုင်မတိုက်နိုင် အသေ
အကြေအပျက်အစီးများစွာဖြင့် မြို့တွင်းသို့ ပြန်
လည် ထွက်ပြေးဝက်ရောက်နေကြရသည်ချည်း
သာ ဖြစ်ပေသည်။ ထို တိုက်ပွဲများ၌ မြန်မာတပ်
အတွင်းက ယိုဒယားသား၊ လင်ဇင်းသား၊ ဇင်းမယ်
သားများလည်း ပွဲလမ်းရစေရန် ရွပ်ရွပ်ချွံချွံ
တိုပ်ခိုက်ခဲ့ကြ၏။
သို့သော် မြန်မာတို့ကား အယုဒ္ဓယအား မြို့သိမ်း
တိုက်ပွဲ ဆင်နွှဲခြင်း မပြုပါချေ။ အယုဒ္ဓယမြို့ကို ပတ်
ရံ၍ တည်ထားသည့် မြန်မာတို့၏ အုတ်မြို့ ၂၇ မြို့
ကို မည်သည့် ယိုးဒယားသားတို့ကမှ ထွင်းဖောက်
ထွက်နိုင်မည် မဟုတ်သလို မိုးမကုန်မီ အလိုလို
ငတ်သေကြတော့မည့် ထို ယိုးဒယားတို့အတွက်
အချည်းအနှီး အသက်ကုန်ခံ၍ တိုက်နေစရာ
လိုသည်လည်း မဟုတ်ပါချေ။
သို့သော် အင်းဝနေပြည်တော်မှ ရောက်ရှိလာသည့်
ဘုရင့်အမိန့်တော် စာချွန်လွှာက အခြေအနေကို
ရုတ်ချည်း ပြောင်းလဲပစ်လိုက်လေတော့သည်။
ထို မြန်မာဘုရင် ဆင်ဖြူရှင်မင်း၏ အမိန့်ကြောင့်
ပင်လျှင် အယုဒ္ဓယသည် မင်းဆက်လည်းပြတ်၊
မြို့သက်လည်းကုန် သွားရတော့သည်ဖြစ်၏။
ဆင်ဖြူရှင်၏ အမိန့်သည်ကား-
"တရုတ်ဥဒည်ပြည်ကို ငါကိုယ်တော်မြတ်သည်
ကိုယ်တော်တိုင်ချီ၍ သိမ်းပိုက်တော့မည် ဖြစ်သဖြင့်
ယိုးဒယားမြို့ကို မြို့ပြကျုံးမြောင်း အလုံးစုံ ဖျက်ဆီး
၍ လူသူများကိုပါ သိမ်းကြုံးခေါ်ဆောင်ပြီး အလျင်
အမြန် ပြန်လာရမည်" ဟု ဖြစ်ပေသည်။
ဆင်ဖြူရှင်မင်းသည် ပီကင်းသို့ ကိုယ်တိုင်ချီတက်
သိမ်းပိုက်၍ ချင်မင်းဆက်အား ဖျက်သိမ်းပြီး
တရုတ်ပြည်အလုံး မြန်မာနိုင်ငံတော်အဖြစ် ရောက်
ရှိစေပြီး အာရှတိုက်၌ ကုန်းဘောင်အင်ပါယာ
မြန်မာနိုင်ငံတော်ကို အကြီးအကျယ်ဆုံး အခမ်း
အနားဆုံး တောက်ပခန့်ထည်စေရန် ရည်ရွယ်
ခဲ့ပေတော့သည်။
ဖခမည်းတော် အလောင်းဘုရားသည် လူထောင်
ဂဏန်းမျှဖြင့် အဆမတန်အင်အားကြီးမားသည့်
တလိုင်း/မွန်တို့အား မင်းဆက်ပြတ်သည်အထိ
စွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့သလို၊ ဖအေတူသား ဆင်ဖြူရှင်
မြန်မာဘုရင်မင်းမြတ်၏ ချင်မင်းဆက်ဖြတ်ရန်
အတွက် ပီကင်းသို့ ကိုယ်တိုယ် ချီတက်သိမ်းပိုက်
မည့် စီမံကိန်းမှာ စိတ်ကူးယဉ်ချက် မဟုတ်ပါချေ။
ဆင်ဖြူရှင်သည် အမှန်တကယ်ပင်လျှင် ပီကင်းနန်း
တော်ကို သိမ်းပိုက်၍ တရုတ်ပြည်အလုံး မြန်မာ
နိုင်ငံတော်အဖြစ် ရောက်ရှိရန် ရည်စူးခဲ့ပေသည်။
အယုဒ္ဓယကို ဝန်းရံထားသည့် မဟာနော်ရထာ
ကွန်လွန်သဖြင့် တပ်ပေါင်းစု စစ်သေနာပတိချုပ်
အဖြစ် ရာထူးတို့မြှင့်ခန့်အပ်ခံရသော ဗိုလ်ချုပ်
နေမျိုးသီဟပတေ့ ဦးဆောင်သည့် ယိုးဒယား၊
ဇင်းမယ်၊ လင်းဇင်း၊ ခမာ၊ မွန်၊ ရှမ်း၊ ကချင်၊
ထားဝယ် စသဖြင့် ပေါ်တူဂီ၊ အီတလီ၊ အာမေး
နီးယန်း စသူတို့ပါ အပါအဝင်ဖြစ်သော မြန်မာ
တပ်မတော်ကြီးသည် အင်းဝနေပြည်တော်မှ
ရောက်ရှိလာသော ရောက်ရှိလာသည့် ဆင်ဖြူရှင်
ဘုရင်မင်းမြတ်၏ အမိန့်ကြောင့် ယိုးဒယားသား
တို့ ငတ်၍ သေပွဲဝင်ကြမည်ကို ထိုင်၍စောင့်ကြည့်
မည်ဟု အမှတ်ကို ဖျက်သိမ်း၍ အယုဒ္ဓယကို
မြေလှန်ရန် အလျင်အမြန် လုပ်ဆောင်ကြလေ
တော့သည်။
…………………………………………………………။
ပုံစာ-
မြန်မာဆင်တပ်။
image credit to original source.